Δεκαπέντε – είκοσι μέρες πριν τις ευρωεκλογές,
φίλοι και φίλες με παρακινούν να γράψω ένα πολιτικό σημείωμα.
-Τι να γράψω, ρε παιδιά, όλα έχουν γραφτεί.
-Τίποτα δεν έχει γραφτεί με ψύχραιμη ματιά. Ό,τι γράφεται είναι φορτισμένο αρνητικά, με οργή, με θυμό, με απογοήτευση κι άλλα τέτοια αρνητικά συναισθήματα, σχολιάζουν.
-Εντάξει, θα δοκιμάσω:
Ξεκινώ με το δημόσιο ΕΣΥ. Με δυο κυβερνητικές κινήσεις (την κατάργηση της αποκλειστικότητας του δημόσιου γιατρού και την νομοθέτηση των απογευματινών χειρουργείων), άλλαξε χαρακτήρα. Το νέο ιδιωτικό ΕΣΥ σε λίγο δεν θα έχει σχέση με το δημόσιο ΕΣΥ που γνωρίσαμε. Η πλειοψηφία των γιατρών, φοβάμαι, αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στα εύκολα και «νόμιμα» χρήματα. Και τελικά θα το υπηρετήσει χωρίς πολλές αντιστάσεις. Σήμερα κιόλας κάποιοι χειρούργοι ανενδοίαστα δηλώνουν: «πρωϊνό ραντεβού δεν υπάρχει, αν θέλεις απογευματινό».
Ποιοι και ποιες διαθέτουν τα 500 και 1000 ευρώ για ένα χειρουργείο; Το 1/3 της κοινωνίας που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας; Εδώ η συντριπτική πλειοψηφία των μεσοστρωμάτων εξαρτούμε την υγεία και την επιβίωσή μας από το δημόσιο ΕΣΥ.
Η ακρίβεια καλπάζει. Το δημόσιο και ευρωπαϊκό χρήμα διασπαθίζεται.
Τράπεζες, διυλιστήρια, παραγωγοί ενέργειας, αλυσίδες τροφίμων κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας.
Η δημόσια παιδεία υπονομεύεται: Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να πληρώνει το ιδιωτικό πανεπιστήμιο (μιλάμε για 30, 40 και 50 χιλ. δίδακτρα το χρόνο!!) για να πάρει στο τέλος (ίσως και να αγοράσει με τόσα χρήματα) ένα πτυχίο;
Και δεν είπαμε τίποτα για τα εργασιακά δικαιώματα, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, τους πρόσφυγες – μετανάστες, την αστεγία Τσιγγάνων και μπαλαμών, τη συγκάλυψη των εγκλημάτων των Τεμπών και της Πύλου, το κράτος δικαίου…. Στην κατηφόρα αυτή του νεοφιλελευθερισμού η κοινωνία γονατίζει, καταρρέει. Η πορεία αυτή πρέπει το συντομότερο να ανακοπεί. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό;
Κατά τη γνώμη μου μόνο ο Σύριζα ΠΣ (ναι, αυτός του Στέφανου Κασσελάκη) μπορεί να την ανακόψει. Γιατί μόνο ο Κασσελάκης με την ανορθόδοξη αριστερή πολιτική του, το νεανικό του λόγο (αντιφατικό κάποιες φορές, αλλά και ενοχλητικό για μας τους παραδοσιακούς αριστερούς), μπορεί να σπάσει το φράγμα της ασφυκτικής προπαγάνδας. Και μόνο ο Σύριζα ΠΣ μπορεί, να αναδειχτεί στις ευρωεκλογές στον πόλο της ελπίδας, έτσι ώστε στις επόμενες βουλευτικές να γίνει ο πόλος της ανατροπής. Όχι μόνος του βέβαια. Αλλά μέσα από ένα προσκλητήριο προς όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις για τη δημιουργία ενός μετώπου πολιτικής και κινηματικής ανατροπής.
Γιατί η κοινωνία μας έχει ανάγκη αυτήν την ανατροπή.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, κατά μέρος τις «γνησιότητες» και τις «καθαρότητες». Ας απεγκλωβιστούμε από τις προσωπικές ανάγκες μας για καθαρές αριστερές θέσεις. Οι προσεχείς ευρωεκλογές πρέπει να διατηρήσουν ζωντανή μέσα στην κοινωνία, την ελπίδα της ανατροπής κι αυτήν την ελπίδα μόνο ο Σύριζα – ΠΣ μπορεί να συντηρήσει.
Στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση οφείλουμε, κατά την γνώμη μου, να ψηφίσουμε (δυστυχώς;) …στρατηγικά. Με βάση την γενική πολιτική εικόνα κι έναν ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, αυτόν των επόμενων βουλευτικών εκλογών.
λογοτεχνία στην κοινωνία 